پل سفید اهواز

اهواز یکی از کلانشهرهای ایران است که در بخش مرکزی شهرستان اهواز قرار دارد و به عنوان مرکز استان خوزستان شناخته می‌شود .
رودخانه کارون پرآب ترین رودخانه ایران، با سرچشمه گرفتن از کوه های بختیاری، با ورود به اهواز، این شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند. بخش شرقی مرکز شهر، بافت قدیمی‌‌تر شهر و بیشتر کارخانه‌ها و اداره‌های وابسته به نفت و فولاد را در خودش جا داده است. بخش غربی کمی مسکونی‌تر است .
نخستین پل مدرنی که بر روی رودخانه کارون در اهواز ساخته شده پل سیاه ( پل فلزی راه آهن ) است که در سال 1308 احداث شد و راه‌آهن سراسری را به بندر امام خمینی ( بندر شاپور سابق ) متصل می‌کرد. این پل که به دلیل رنگ سیاه بدنه و پایه‌ های آن به این نام خوانده می‌شود امروزه نیز در شهر قرار دارد و دارای 1150 متر طول و 6 متر عرض است .
در سال 1312 اریک کسوندسن، ریاست اداره بهره‌برداری راه‌آهن ناحیه جنوب اهواز و معاونت فنی و مهندسی این اداره سیف‌الله‌خان، مشاور پروژه ساختمان، طرح ایجاد یک پل جدید بر روی کارون را در یازده صفحه به وزارت کل طرق و شوارع ارایه کردند .
در آن زمان نزدیک به پنجاه سال از احداث و افتتاح پل بروکلین، نخستین پل فلزی جهان گذشته بود. این طرح برای سهولت عبور و مرور اهالی شهر اهواز بود و سه محل برای اجرای آن پیشنهاد شد. این پل اولین پل ماشین‌رو و عابر پیاده به شمار می‌رفت که اهواز قدیم و جدید را به هم مربوط می‌کرد.
در پی ارایه این طرح، قراردادی بین میرزا علی خان منصور - وزیر طرق و شوارع ایران - و اسکارلیندال - نماینده شرکتی سوئدی منعقد شد. بر اساس این قرارداد شرکت مذکور -که به سنتاب شهرت داشت- مسوولیت ساخت پل کارون اهواز و امتحان زمین و تهیه نقشه‌های اصلی را بر عهده گرفت. کل هزینه عملیات را پنج‌ میلیون و هفتصد و هشت هزار ریال (5.807.000 ریال) برآورد کردند و بانک ملی ایران موظف شد آن را طی ۱۲ فقره چک بپردازد. شرکت سنتاب، کشور سوئد را به عنوان منبع تهیه فولاد مورد نیاز و سایر مصالح و لوازم ساختمان پل در نظر گرفت و پس از تایید رسمی سفارت ایران در استکهلم این امر به این کشور سپرده شد .
در روز سی ام شهریور ۱۳۱۵ این پل با بیش از هفت ماه تاخیر به ناحیه راه‌آهن جنوب تحویل داده شد و در آن زمان کارشناسان سنتاب ضمانت بیست و چهار ماهه و عمر مفید پنجاه ساله آن را تضمین کردند. این پل در تاریخ پانزده آبان ۱۳۱۵ افتتاح و عبور و مرور اهالی از شهر قدیم اهواز به شهر جدید شروع شد. البته استفاده از این پل شرایطی نیز داشت که عبارت بودند از :
۱- در زمان عبور، بیش از یک ماشین روی پل حرکت نکند .
۲- حرکت چند درشکه پشت سرهم روی پل ممنوع باشد .
۳- سرعت اتومبیل روی پل بیش از ۵ کیلومتر در ساعت نباشد .
این پل تماما فلزی است و 501.2 متر طول و 9.8 متر عرض دارد. دو پیاده رو در این پل تعبیه شده و در وسط آن نیز مسیر اتومبیل ها قرار گرفته است .
دو دهانه (قوس) بزرگ پل ۱۳۶ و ۱۳۰ متر طول دارند و سه دهانه میانی ۴۹ متری و دو دهانه کناری به طول های ۱۲ و ۲۰ متر نیز در کنار آنها قرار گرفته اند. پل سفید را بر روی پایه بتنی ساخته اند و تمامی قطعات پل با استفاده از پیچ و مهره به هم وصل شده اند.
در گذشته عبور و مرور درشکه و وسایل نقلیه سبک، انسان و احشام و … از طریق این پل انجام می‌شد و امروزه عبور عابران و وسایل نقلیه به صورت یک طرفه بر روی آن صورت می‌گیرد .
این اثر در تاریخ 26 آبان 1378 با شماره ثبت ۲۴۹۳ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت تا حفاظت های لازم از آن صورت گیرد. اولین عملیات بازسازی پل در تابستان سال ۱۳۸۹ در دستور کار قرار گرفت و قرار بر این شد که عملیات جوش‌کاری اتصالات و قطعات فرسوده و همچنین رنگ‌آمیزی پل صورت گیرد. انجام نورپردازی نیز بخش دیگری از این عملیات بود و تجهیزات مورد نیاز برای آن با حمایت مالی بانک ملی از کشور ایتالیا تهیه شدند .
هدف از این بازسازی، رفع خطرهای احتمالی به دلیل گذشت چندین سال از عمر مفید پنجاه ساله پل بود و بهینه‌سازی، مرمت و احیای سمبل تاریخی شهر نیز اهداف دیگر پروژه را تشکیل می‌داد .
آنچه که در نگاه اول توجه هر کسی را به خود جلب می‌کند رنگ سفید پل است که آن را به عروس شهر شبیه می‌کند. همچنین این پل به عنوان نماد شهر اهواز نیز محسوب می‌شود.
سالانه گردشگران زیادی که به اهواز سفر می‌کنند مخصوصا در اواخر پاییز و اوایل بهار که از گرمای هوا کاسته شده از این پل نیز بازدید می‌کنند. جدا از زیبایی های پل، جوش و خروش کارون از دیگر دلایل محبوبیت پل سفید است که مردم را به حاشیه خود می‌کشاند و لحظاتی به یاد ماندنی را به آنها هدیه می‌دهد .